bootjestijd

Dan doe je mee aan een schrijfwedstrijd van de Esta. Helemaal blij dat je een eervolle vermelding krijgt. Minder gelukkig met de mededeling dat ze het ingekort hebben...

Hieronder het hele verhaal:

Het is begin maart en hoewel er een ijzige oostenwind staat, is de lucht strak blauw, en kan je je al verbeelden dat het voorjaar er is, mits je maar uit die wind en in de zon blijft. In mijn buitenwijk is het ook zichtbaar: kinderen spelen weer verstoppertje in het plantsoentje, de overbuurman repareert nou eindelijk zijn hekje, waar hij deze winter in de sneeuw tegenaan gegleden is, achter mij hangen maar liefst zes dekbedden buiten te luchten en mijn buurman loopt met dozen en zakken naar zijn auto. “Ga je naar de stort?” is mijn vraag als ik zie welke wonderlijke combinatie van spullen hij aan het inladen is. Het lijkt in niets op de bagage voor de wintersport?
“Ja, nu maar meteen, want over een maand is het weer bootjestijd en dan kan komt er in huis natuurlijk niets meer van terecht” zegt buurman.
Bootjestijd. Dat begint ergens in het voorjaar. Zo rond maart beginnen de eerste al, maar het hoogtepunt is tussen Pasen en Pinksteren. Die boot komt uit de vergetelheid die zo eenvoudig winterberging genoemd wordt, en moet voorzien worden van aangroeiwerende laagjes verf, zonwerende laklaagjes, roestwerende primertjes en vooral: verbeteringetjes ten opzichte van vorig seizoen. Vanaf een week of twee voor Pasen is er elke zaterdag- en zondagochtend een uittocht van mannen richting haventjes door heel Nederland: de boot moet klaar. Opeens staan de moeders weer langs het veld bij de hockey en de voetbal, zich afvragend wat er ook alweer elk voorjaar gebeurde met hun rustige ochtend in het weekend. Het heeft iets te maken met nachtvorst: zolang dat er nog is gaat hij braaf met ze naar de wedstrijd en hoor je hem amper over die boot, maar als de eerste sneeuwklokjes beginnen te verwelken, dan is het echt aangebroken. Bootjestijd. Een soort voorjaarskrolsheid bij mannen: er valt met hem geen gesprek meer te voeren zonder dat het leidt tot iets over die boot (zelfs als je het wilt hebben over nieuwe gordijnen, draait hij dat naar die minuscule lapjes op de boot) en wil je een afspraak met hem maken dan levert het zorgelijke blikken op, en gemompel waarin je woorden als ‘openingstocht’, ‘woensdagavondzeilen’ en ‘de 24-uurs’ hoort.
De Rat zei het al, in ‘The Wind In The Willows’: “There is simply nothing - absolutely nothing - half so much worth doing as simply messing about in boats.” Nu zou ik tot de conclusie kunnen komen dat mannen ratten zijn. Dat doe ik niet, want het maakt mijzelf ook een rat. Ik ben deze koude voorjaarsdag druk met mijn schuur opruimen. Ja, nu, over een maand is het namelijk weer bootjestijd!